Waar het vroeger alleen ging over werkdruk spreken we de laatste jaren over psychosociale arbeidsbelasting. Dit fenomeen is één van de grootste veroorzakers van verzuim en arbeidsongeschiktheid omdat het kan zorgen voor langdurige stress op het werk. Logisch dat de overheid, met steun van de Nederlandse Arbeidsinspectie (NLA) in toenemende mate bedrijven wil aanzetten om beleid te voeren op dit thema.
Maar wanneer doe je dit nu goed en volledig. Ten aanzien van een thema als discriminatie alleen al heeft de inspectie een zevental actiepunten waarop ze controleren:
1. Risico-inventarisatie en- evaluatie (RI&E) en Plan van Aanpak (PvA)
2. Gedragsregels
3. Klachtenregeling en -commissie
4. Vertrouwensperso(o)n(en)
5. Voorlichting en onderricht
6. Speciale instructie en rol voor leidinggevenden inzake discriminatiebeleid
7. Evaluatie van het beleid
Natuurlijk is het thema discriminatie te smal om in het gehele PSA spectrum te voorzien. Thema's als agressie en geweld, pesten, roddelen en intimidatie vallen hier ook onder. Onlangs was een bedrijf van mening dat de inspectie doorsloeg toen deze wilde handhaven omdat daar niet al de genoemde maatregelen waarin georganiseerd. De inspectie stelde een eis en het bedrijf ging in beroep. De uitslag komt erop neer dat de onderbouwing van de inspectie te mager was om deze in het gelijk te stellen. Die onderbouwing was gebaseerd op 'de stand der wetenschap". De organisatie won deze rechtzaak. Om een dergelijke lange weg te voorkomen lijkt het vooralsnog verstandiger op genoemde acties in te regelen. Meer weten over dit thema: https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBNNE:2019:1466 of volg de cursus Effectief PSA beleid