In 2010 bepaalde de VN dat de toegang tot water een mensenrecht is. Een mensenrecht dat zich duur betaalt nu blijkt dat kraanwater steeds vaker verontreinigd is (bijv. GenX). Verwachting is dat mensen meer en meer water gaan kopen in supermarkten, waarmee een liter mensenrecht ineens duurder is dan een paar liter ruwe olie.
De nieuwswaarde van verontreinigingen, lekkages en uitstoot groeit, waarmee het draagvlak om maatregelen te treffen en na te leven eveneens groeit.
Zo is recentelijk de veiligheidsnorm voor werken in verontreinigde grond, de CROW 400, gewijzigd. Twee in het oogspringende wijzigingen zijn de aangepaste interventiewaarden bij blootstelling en dat de kosten van veiligheid niet overschrijdend mogen zijn. Maar wie bepaalt wanneer deze kosten overschrijdend zijn en hoe kun je deze kosten overzien?
Een ander voorbeeld is de verlaging van de grenswaarde van benzeen (CAS nr. 71-43-2) namelijk van 3,25 mg/m3 naar 0,7 mg/m3. Deze wijziging gaat in per 1 oktober 2017.
Met deze wijzigingen komt er meer aandacht voor blootstellingeffecten, met name op langere termijn. Daarmee neemt het belang van de zorg voor effecten op langere termijn enorm toe. Zeker als je weet dat de medische kosten op de spoedeisende hulp (directe arbeidsongevallen) vele malen lager ligt dan de kosten van blootstellingeffecten en beroepsziekten, die zich pas na jaren openbaren. Arbeidshygiënisten zijn gespecialiseerd in met name blootstellingeffecten op langere termijn.
Genoeg (gevaarlijke) stof om over na te denken tijdens de vakantie. Tot die tijd (maar ook tijdens en daarna) let op uw gezondheid en geniet van uw glaasje mensenrecht! Proost!
Brian Kremer,
Adviseur